Incipit{omittitur}
|
Początek{opuścić}
|
Hymnus{omittitur}
|
Hymn{opuścić}
|
Psalmi {Psalmi Dominica, antiphonæ ex Proprio de Tempore}
|
Psalmy {Psalmy niedzielne, antyfony z Temporału}
|
Psalmus 118(81-96) [1]
118:81 (Caph) Defécit in salutáre tuum ánima mea: * et in verbum tuum supersperávi.
118:82 Defecérunt óculi mei in elóquium tuum, * dicéntes: Quando consoláberis me?
118:83 Quia factus sum sicut uter in pruína: * iustificatiónes tuas non sum oblítus.
118:84 Quot sunt dies servi tui? * quando fácies de persequéntibus me iudícium?
118:85 Narravérunt mihi iníqui fabulatiónes: * sed non ut lex tua.
118:86 Ómnia mandáta tua véritas: * iníque persecúti sunt me, ádiuva me.
118:87 Paulo minus consummavérunt me in terra: * ego autem non derelíqui mandáta tua.
118:88 Secúndum misericórdiam tuam vivífica me: * et custódiam testimónia oris tui.
118:89 (Laméd) In ætérnum, Dómine, * verbum tuum pérmanet in cælo.
118:90 In generatiónem et generatiónem véritas tua: * fundásti terram, et pérmanet.
118:91 Ordinatióne tua persevérat dies: * quóniam ómnia sérviunt tibi.
118:92 Nisi quod lex tua meditátio mea est: * tunc forte periíssem in humilitáte mea.
118:93 In ætérnum non oblivíscar iustificatiónes tuas: * quia in ipsis vivificásti me.
118:94 Tuus sum ego, salvum me fac: * quóniam iustificatiónes tuas exquisívi.
118:95 Me exspectavérunt peccatóres ut pérderent me: * testimónia tua intelléxi.
118:96 Omnis consummatiónis vidi finem: * latum mandátum tuum nimis.
Gloria omittitur
|
Psalm 118(81-96) [1]
118:81 (Kaph) Omdlewała dusza moja, pragnąc zbawienia Twego, * i miałem nadzieję wielką w słowie Twoim.
118:82 Ustały oczy moje czekając obietnicy Twojej, * mówiąc: Kiedyż mię pocieszysz?
118:83 Bo stałem się jak worek skórzany na mrozie, * nie zapomniałem ustaw Twoich.
118:84 Ileż jest dni sługi Twego? * Kiedyż uczynisz sąd nad tymi, co mnie prześladują?
118:85 Opowiadali mi źli ludzie baśnie, * ale nie według zakonu Twego.
118:86 Wszystkie przykazania Twoje są prawdą, * prześladowali mię niesprawiedliwie, ratuj mię.
118:87 Bez mała zgładzili mię z ziemi, * a ja nie opuszczałem przykazań Twoich.
118:88 Według miłosierdzia Twego ożyw mię, * a będę strzegł świadectw ust Twoich.
118:89 (Lamed) Na wieki, Panie, * słowo Twoje trwa na niebie.
118:90 Z pokolenia na pokolenie prawda Twoja, * utwierdziłeś ziemię i trwa.
118:91 Na rozkaz Twój utrzymuje się dzień, * albowiem Tobie służy wszystko.
118:92 Gdyby zakon Twój nie był rozmyślaniem moim, * tedybym był zginął w uniżeniu swoim.
118:93 Na wieki me zapomnę ustaw Twoich, * bo zachowałeś mię przez nie przy życiu.
118:94 Twoim jestem, zbawże mię, * bo szukałem ustaw Twoich.
118:95 Na mnie czekali źli ludzie, aby mię zatracić: * zrozumiałem świadectwa Twoje.
118:96 Wszelkiej doskonałości widziałem koniec, * bardzo szerokie przykazanie Twoje.
Chwała pominąć
|
Psalmus 118(97-112) [2]
118:97 (Mem) Quómodo diléxi legem tuam, Dómine? * tota die meditátio mea est.
118:98 Super inimícos meos prudéntem me fecísti mandáto tuo: * quia in ætérnum mihi est.
118:99 Super omnes docéntes me intelléxi: * quia testimónia tua meditátio mea est.
118:100 Super senes intelléxi: * quia mandáta tua quæsívi.
118:101 Ab omni via mala prohíbui pedes meos: * ut custódiam verba tua.
118:102 A iudíciis tuis non declinávi: * quia tu legem posuísti mihi.
118:103 Quam dúlcia fáucibus meis elóquia tua, * super mel ori meo!
118:104 A mandátis tuis intelléxi: * proptérea odívi omnem viam iniquitátis.
118:105 (Nun) Lucérna pédibus meis verbum tuum, * et lumen sémitis meis.
118:106 Iurávi, et státui * custodíre iudícia iustítiæ tuæ.
118:107 Humiliátus sum usquequáque, Dómine: * vivífica me secúndum verbum tuum.
118:108 Voluntária oris mei beneplácita fac, Dómine: * et iudícia tua doce me.
118:109 Ánima mea in mánibus meis semper: * et legem tuam non sum oblítus.
118:110 Posuérunt peccatóres láqueum mihi: * et de mandátis tuis non errávi.
118:111 Hereditáte acquisívi testimónia tua in ætérnum: * quia exsultátio cordis mei sunt.
118:112 Inclinávi cor meum ad faciéndas iustificatiónes tuas in ætérnum, * propter retributiónem.
Gloria omittitur
|
Psalm 118(97-112) [2]
118:97 (Mem) Jakżeż umiłowałem zakon Twój, Panie, * cały dzień jest rozmyślaniem moim.
118:98 Od nieprzyjaciół moich mędrszym mię uczyniłeś przykazaniem Twoim, * bo wiecznie jest ze mną.
118:99 Od wszystkich nauczycieli moich rozumniejszy jestem, * bo świadectwa Twoje są rozmyślaniem moim.
118:100 Od starców rozumniejszy jestem, * gdyż przykazań Twoich szukałem.
118:101 Od wszelkiej złej drogi wstrzymywałem nogi moje, * aby strzec słów Twoich.
118:102 Nie odstępowałem od sądów Twoich, * boś Ty mi zakon ustanowił.
118:103 Jak słodkie są podniebieniu memu słowa Twoje, * ponad miód ustom moim.
118:104 Przez przykazania Twoje mądrym się stałem, * przeto miałem w nienawiści wszelką drogę nieprawości.
118:105 (Nun) Pochodnią dla nóg moich jest słowo Twoje * i światłością dla ścieżek moich.
118:106 Przysiągłem i postanowiłem * strzec sprawiedliwych wyroków Twoich.
118:107 Jestem zewsząd uniżony, Panie, * ożyw mię według słowa Twego.
118:108 Dobrowolną ofiarę ust moich przyjmij wdzięcznie, Panie, * i naucz mię wyroków Twoich.
118:109 Dusza moja zawsze w rękach moich, * i nie zapomniałem zakonu Twego.
118:110 Zastawiali grzesznicy sidło na mnie, * a nie zboczyłem od przykazań Twoich.
118:111 Dostałem w dziedzictwie świadectwa Twe na wieki, * bo są radością serca mego.
118:112 Nakłoniłem serce swe, aby pełnić ustawy Twoje na wieki, * dla odpłaty.
Chwała pominąć
|
Psalmus 118(113-128) [3]
118:113 (Samech) Iníquos ódio hábui: * et legem tuam diléxi.
118:114 Adiútor et suscéptor meus es tu: * et in verbum tuum supersperávi.
118:115 Declináte a me, malígni: * et scrutábor mandáta Dei mei.
118:116 Súscipe me secúndum elóquium tuum, et vivam: * et non confúndas me ab exspectatióne mea.
118:117 Ádiuva me, et salvus ero: * et meditábor in iustificatiónibus tuis semper.
118:118 Sprevísti omnes discedéntes a iudíciis tuis: * quia iniústa cogitátio eórum.
118:119 Prævaricántes reputávi omnes peccatóres terræ: * ídeo diléxi testimónia tua.
118:120 Confíge timóre tuo carnes meas: * a iudíciis enim tuis tímui.
118:121 (Ain) Feci iudícium et iustítiam: * non tradas me calumniántibus me.
118:122 Súscipe servum tuum in bonum: * non calumniéntur me supérbi.
118:123 Óculi mei defecérunt in salutáre tuum: * et in elóquium iustítiæ tuæ.
118:124 Fac cum servo tuo secúndum misericórdiam tuam: * et iustificatiónes tuas doce me.
118:125 Servus tuus sum ego: * da mihi intelléctum, ut sciam testimónia tua.
118:126 Tempus faciéndi, Dómine: * dissipavérunt legem tuam.
118:127 Ídeo diléxi mandáta tua, * super aurum et topázion.
118:128 Proptérea ad ómnia mandáta tua dirigébar: * omnem viam iníquam ódio hábui.
Gloria omittitur
|
Psalm 118(113-128) [3]
118:113 (Samech) Przewrotnych miałem w nienawiści * i rozmiłowałem się w prawie Twoim.
118:114 Pomocnikiem i obrońcą moim jesteś Ty, * a ja wielką nadzieję miałem w słowie Twoim.
118:115 Odstąpcie ode mnie złoczyńcy, * a będę badał przykazania Boga mego.
118:116 Broń mię według słowa Twego i niechaj żyję, * a nie zawstydzaj mnie w oczekiwaniu moim.
118:117 Wspomóż mię, a będę zbawiony * i będę rozmyślał o ustawach Twoich zawsze.
118:118 Odrzuciłeś wszystkich odstępujących od sądów Twoich, * bo nieprawa jest myśl ich.
118:119 Miałem za przestępców wszystkich grzeszników ziemi, * przeto umiłowałem świadectwa Twoje.
118:120 Przebij bojaźnią Twoją ciało moje, * bo się uląkłem sądów Twoich.
118:121 (Ajin) Przestrzegałem prawa i sprawiedliwości, * nie wydawaj mnie ciemiężcom moim.
118:122 Ujmij się za sługą Twoim ku dobremu, * niech nie uciskają mnie hardzi.
118:123 Oczy moje ustały, pragnąc zbawienia Twego * i wyroków sprawiedliwości Twojej.
118:124 Uczyń ze sługą Twoim według miłosierdzia Twego * i naucz mię sprawiedliwości Twoich.
118:125 Jam sługa Twój, daj mi zrozumienie, * abym poznał świadectwa Twoje.
118:126 Czas działać, o Panie, * rozproszyli zakon Twój.
118:127 Przeto umiłowałem przykazania Twoje * nad złoto i nad topaz.
118:128 Dlatego do wszystkich przykazań Twoich stosuję się, * wszelką drogę nieprawą miałem w nienawiści.
Chwała pominąć
|
Capitulum Responsorium Versus{omittitur}
|
Kapitulum Responsorium Wers{opuścić}
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Psalmus 50 [4]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
Chrystus stał się za nas posłusznym aż do śmierci.
po cichu
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
nieco głośniej
Psalm 50 [4]
50:3 Zmiłuj się nade mną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia Twego.
50:3 I według mnóstwa litości Twoich * zgładź nieprawość moją.
50:4 Jeszcze więcej obmyj mię od nieprawości mojej * i od grzechu mojego oczyść mię.
50:5 Albowiem ja znam nieprawość moją * i grzech mój jest zawsze przede mną.
50:6 Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem zło przed Tobą, * abyś się okazał sprawiedliwych w mowach Twoich i zwyciężył, gdy Cię sądzą.
50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty * i w grzechach poczęła mię matka moja.
50:8 Oto bowiem umiłowałeś prawdę, * niewiadome i skryte mądrości Twoje objawiłeś mi.
50:9 Pokropisz mię hizopem, a będę oczyszczony: * obmyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
50:10 Dasz mi usłyszeć radość i wesele, * a rozradują się kości poniżone.
50:11 Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich * i zgładź wszystkie nieprawości moje.
50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże, * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
50:13 Nie odrzucaj mnie od oblicza Twego * i ducha świętego Twego nie bierz ode mnie.
50:14 Przywróć mi radość zbawienia Twojego * i duchem przedniejszym utwierdź mię.
50:15 Będę nauczał grzeszników dróg Twoich, * a niezbożni do Ciebie się nawrócą.
50:16 Wybaw mię z krwi, Boże, Boże zbawienia mego, * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość Twoją.
50:17 Panie, otworzysz wargi moje, * a usta moje opowiadać będą chwałę Twoją.
50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, na pewno bym dał: * w całopaleniach nie będziesz miał upodobania.
50:19 Ofiarą dla Boga jest duch skruszony, * sercem skruszonym i uniżonym, Boże, nie wzgardzisz.
50:20 Uczyń dobrze, Panie, w dobroci Twojej Syjonowi, * aby się odbudowały mury Jeruzalem.
50:21 Wtedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia, * wtedy nakładą na ołtarz Twój cielców.
Chwała pominąć
Wejrzyj, prosimy Cię, Panie, na tę czeladkę Twoją, za którą Pan nasz Jezus Chrystus nie zawahał się ponieść męki krzyżowej i oddać się w ręce grzeszników.
dokończyć po cichu
Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio{omittitur}
|
Zakończenie{opuścić}
|